2024-03-26 | Emmy Slats
De kracht van mensgericht ontwerpen
Het mensgerichte ontwerpproces is een probleemoplossende techniek die kan helpen bij het maken van producten voor een specifieke doelgroep. Het is als ontwerper belangrijk dat je niet je gelijk wil halen, maar je juist open en nieuwsgierig opstelt om te achterhalen wat je doelgroep nodig heeft. In deze blog vertel ik meer over dit proces, en de waardevolle rol van een ontwerper hierin.
Het proces
Het is een mooi proces om mensen uit je doelgroep te spreken en jezelf te informeren over wat bijvoorbeeld hun behoeften en pijnpunten zijn. Je ontmoet veel verschillende mensen in verschillende contexten die je niet alleen helpen om een bepaalde ontwerpoplossing te maken, maar ook informatie geven over wie ze zijn, wat ze doen en relevant vinden. Mensen zijn interessante wezens en ieder heeft zijn eigen doen en laten: niet alleen in verbale communicatie, maar ook in elke actie en beweging die ze maken. Het is alsof een God daarboven iedereen op een aparte wijze heeft zitten animeren in Adobe Animate, en ieder individu zijn eigen richtlijnen voor taal heeft gegeven.
Het leven als ontwerper
Terugkomend op de houding die je als ontwerper moet aannemen, vertelt Erika Hall in haar boek Just Enough Research (2013) dat onderzoek niet draait om mensen vragen wat ze leuk vinden of om slim te lijken. Het gaat erom dat je goed onderzoek doet op elk gebied, met de nadruk op ontwerp, dat ervoor zorgt dat je het juiste product voor de juiste mensen maakt.
Het is daarentegen een grote uitdaging als je een jonge, doorgewinterde introvert bent die nog tamelijk timide is en nog niet goed weet wat haar plek is in deze wereld. De werelden van andere mensen betreden en hun allerlei vragen stellen over wie ze zijn, wat ze doen, en wat ze willen, is lastig als je buiten je comfortzone moet stappen. Echter is het wel zo dat buiten je comfortzone stappen kracht geeft en je laat groeien als persoon en ontwerper. Uiteindelijk is het ook zo dat wanneer je deze groei maakt, dat de nieuwsgierigheid een aangeleerd mechanisme wordt. Voordat je het weet, zit je ‘per ongeluk’ allerlei (onbekende) mensen onbewust te interviewen om je eigen visie over allerlei verschillende soorten mensen te verbreden en ieder persoon te leren begrijpen. Je leert belangstelling en interesse te tonen en begint patronen te zien in ieders gedrag.
Het is ook van belang om niet biased (bevooroordeeld) te raken. Ik heb zelf soms last van ‘the curse of knowledge’, waarbij je, als je eenmaal iets weet, het moeilijk voor te stellen is om dat niet te weten. Ik vind het ook moeilijk om buitenstaanders mee te nemen in mijn ontwerpproces, omdat dit proces voor mij vergelijkbaar is met fietsen. Ik ga door de design thinking fases (op non-lineaire wijze) alsof ik mijn dagelijkse ochtendroutine doorloop: Opstaan, koffie drinken, de katjes eten geven, zelf wat eten, en ervoor zorgen dat ik er maatschappelijk aanvaardbaar uitzie om vervolgens op pad te gaan. Deze doorloop van fases is best wel chaotisch, tenzij je gedijt in chaos zoals ik. Kijkend naar de design squiggle, is deze chaos ook niet onlogisch, aangezien het uiteindelijk leidt tot een goed begrip over waar je nou precies mee bezig bent en een duidelijk concept en ontwerp. Zie een afbeelding van de design squiggle hieronder:
Damien Newman’s (2010) " Process Of Design Squiggle ", z.d.
Al met al is te zeggen dat ondanks alle uitdagingen die het zijn van een ontwerper met zich meebrengt, dat het wel een waardevol beroep is. Waarom? Je leert van alles over de maatschappij en kan bepaalde problemen (zoals complexe maatschappelijke vraagstukken) oplossen en de wereld iets beter maken. Ik wil dan zelf ook graag het verschil maken door mijzelf op te stellen als een proactief, daadkrachtig, nieuwsgierig, en positief mens die anderen helpt bij te dragen aan het algemeen welzijn van iedereen die ik ontmoet. Er is namelijk niks vetters dan anderen gelukkig maken met wat ik voor hen kan betekenen. :)
