a2hs_explain
a2hs_tap
a2hs_then
2022-06-09 | Ben van de Sande
Als we niet groeien staan we stil en stilstand is achteruitgang, toch? We zijn intussen behoorlijk verslaafd geraakt aan groei. Met zijn allen. Kan ook bijna niet anders, het zit ingebakken in onze maatschappij. Op scholen is het nog steeds verplichte kost en de meeste bedrijven blijven hardnekkig bezig met het oppompen van ‘shareholders value’, het vergroten van marktaandeel en het pushen van zoveel mogelijk producten. De overheid zet het stimuleren van economische groei steevast op de (politieke) agenda, en ja, ook de gemiddelde consument doet vooralsnog lekker mee aan dit circus. Zolang er genoeg geld verdiend wordt of geleend kan worden, het aanbod de winkels uitpuilt en van het internet afdruipt, is er niks aan het handje. Dus we kopen en consumeren. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. En inmiddels is de hele wereld in de aanbieding.
Maak je geen zorgen. Ik ben niet ineens bekeerd tot filantropische weldoener, milieu-apostel, laatbloeiende hippie of zen-goeroe. Maar ik wil wel een overweging met je delen. Als talloze onderzoeken en wijze heren al decennia-lang aangeven dat welvaart en groei niks te maken hebben met welzijn, dus dat meer-meer-meer ons simpelweg niet gelukkiger maakt, waarom blijven we daar dan zo vanzelfsprekend in hangen? Waarom proberen we niet vaker vrijwillig de shift te maken van meer naar beter? Mooie uitspraak in dit kader: “We zijn nog nooit zo vrij en welvarend geweest en hebben ons nog nooit zo leeg en zinloos gevoeld” Of deze: “We feesten ons te pletter, maar niemand voelt zich echt jarig”.
De vraag is dan ook wie en wat er wanneer overbodig gaat worden. Het overspannen systeem zit namelijk ram en ramvol, dus dat er op termijn iets gaat veranderen lijkt me onvermijdelijk. Want ben eens eerlijk, wie zit er nou echt op die bulk van zoveelste producten en keuzes te wachten? Ik bedoel, écht te wachten in de zin van uniek, waardevol en authentiek. Zo’n aanbod is voor veel bedrijven niet meer mogelijk en dan blijft prijsvechten vaak als enige optie over. En dat werkt misschien voor eventjes, maar de veel-voor-weinig-route is killing op de lange termijn. Zeker nu uit onderzoek blijkt dat consumenten 70% van de producten die ze kopen gemakkelijk uitwisselbaar vinden met een vergelijkbaar alternatief. Lijkt me een mooie uitdaging als je toekomst afhangt van hun loyaliteit en commitment…
Laat ik positief eindigen, want ik ben nogal een dromer en die hebben altijd hoop. En die ligt in een alternatieve benadering van ons begrip “succes”. Stel je voor dat we succes niet langer en louter zouden afmeten aan omzetcijfers en persoonlijk bezit. Maar meer gaan zien als beloning voor passie, relevantie en zingeving. Dat we elkaar gaan helpen met een bewuste afweging om iets wel of niet te produceren en/of aan te bieden. En als gevolg daarvan, iets wel of niet te kopen. Dan wordt meer vanzelf wat minder en misschien ook wel beter. Juist in het helpen om die keuzes überhaupt te kúnnen maken zit volgens mij een kans voor merken die in de toekomst een rol van betekenis willen spelen. Zie jij dat zitten? Dan wil ik je graag helpen. Zeker nu.